Purple Maroc to klasyk pod niebo: linia selekcjonowana z myślą o warunkach zewnętrznych, z wyraźną skłonnością do fioletów oraz stabilnym, powtarzalnym charakterem. To odmiana, którą rozpoznasz w ogrodzie z daleka: barwa, aromat i jednolity „look” między roślinami.
Jak wygląda — w skrócie
- Pokrój: średnio wysoki, elastyczna rama, pąki zwarte, dobrze dociążone.
- Kolor: od oliwkowej zieleni po głębokie fiolety; antocyjany wchodzą mocniej przy chłodniejszych nocach i krótszym dniu.
- Kielichy i trichomy: równy, szklisty frost; kielich > liść.
- Słupki: kremowe → miodowo-rdzawe; na sucho ładny kontrast z purpurą.
Uwaga: fiolet nie oznacza automatycznie „mocy”. To walor wizualny i wskazówka fenotypu, a nie miernik intensywności wrażeń.
Aromat i smak — co realnie czuć
- Front:jagoda, skórka winogrona, słodko-kwaśny ton (ocimen/mircen, linalol).
- Środek:kwiat–kadzidło i lekko żywiczne drewno (pinen, humulen).
- Tło:haszyszowo-ziemisty akcent z pieprznym cieniem (β-kariofilen).
W ustach: owocowo-wytrawnie, czysty finisz z delikatną słodyczą skórki winogrona.
Wrażenia (sensoryczne)
Najczęściej opisywana jako jasna w głowie (nastrój, lekka energia), z miękkim rozluźnieniem ciała bez ciężkiej kotwicy. Profil dzienny, spacerowy. To język sensoryczny — odbiór jest indywidualny.
Fenotypy — najczęstsze warianty
- Purple Berry: najciemniejsza barwa, jagoda/winogrono na pierwszym planie, czysty finisz.
- Floral–Incense: więcej kwiatu i kadzidła, mniej deserowej słodyczy; elegancki, „suchszy” nos.
- Green Maroc: mniej purpury, ziemia–drewno–hasz, nieco wytrawniejszy charakter.
Krótka „mapa terpenów”
Zwykle na prowadzeniu: ocimen/mircen (owoce/tropik), linalol (kwiat), pinen (iglaste „powietrze”), β-kariofilen (pieprzny balans) i humulen (chmielowo-drzewny cień). Ten zestaw tłumaczy miks jagoda–winogrono–kwiat–las–hasz.
Jak rozpoznać dobrą partię
- Nos po zmieleniu: owoce i kwiat „wychodzą” od razu; brak surowej, zielonej ostrości.
- Frost: gęsty i równy — bez matowych wysp.
- Struktura:kielich dominuje nad liściem; pąk zbity, ale nie kamienny.
- Barwa: purpura głęboka, lecz naturalna (nie „szara”); zieleń wciąż obecna w żyłkach i spodzie.
Notatka „botaniczna”
- Stabilność: Purple Maroc trzyma równe fenotypy — podobna architektura i aromat w partii.
- Kolor: antocyjany wzmacnia różnica temperatur dzień/noc i skracający się fotoperiod.
- Outdoorowy charakter: linia ceniona za „twardość w terenie” — estetyka, zapach i wizualna spójność materiału pod otwartym niebem.
Dla kogo jest Purple Maroc?
Dla osób, które szukają pewnego outdoorowca z efektownym fioletem, stabilną genetyką i czystym, owocowo-kwiatowym bukietem. Dla kolekcjonerów ceniących powtarzalność i materiał, który w makro wygląda tak dobrze, jak pachnie.
